Η ποιητική πρακτική του Nicholas V. K. δεν αρκείται σε έναν γλωσσικό φορμαλισμό, ούτε περιορίζεται στη συμβατική ρητορική. Αντιθέτως, εγγράφεται σε μια παράδοση μεταμοντέρνας, υπαρξιακής γραφής που μεταχειρίζεται τη γλώσσα ως αυτοτελή κοσμολογική δύναμη.
Ένα ποιητικό δοκίμιο που ερμηνεύει τη φωνή όχι ως εργαλείο, αλλά ως κοσμική δύναμη. Τα φωνήεντα του Nicholas V. K. περιπλανώνται, εξεγείρονται και τελικά επιστρέφουν στο ιερό — εκεί όπου η γλώσσα συναντά τη σιωπή.
This post is for paying subscribers only
Unlock access and see the entire library of paid-members only posts.
Sign up now Already have an account? Sign in
